තරුණකම යනු තමන්ගේ ජීවිතයේ තමන්ට තිබෙන වුවමනා ඉටු කරගැනීමට ලැබෙනා අනගි අවස්ථාවක් ලෙස අර්ථ දැක්වුවහොත් මා සිතන්නේ මා නිවැරදි ය. මෙම සන්දර්භය තුළ මා නිවැරදි වීමට හේතුව වන්නේ තරුණ කාලයේ සිදුකිරීමට තිබෙනා කාර්යයන් අපට මහලු කාලයේ සිදු කිරීමට නොහැකි නිසාවෙනි.
ඔබ මීටර් 100 ධාවන තරගයකට සහභාගී වීමට කැමැත්තෙන් සිටියද එය මහලු කාලයට ගොස් සිදු කිරීමට අපහසු දෙයකි. නමුත් තරුණ කාලයේ අපට ඒ දේ රිසි සේ සිදු කළ හැකිය. එම නිසාවෙන් මාගේ බුද්ධි මට්ටම අනුව මිනිසකුගේ ජීවන චක්‍රය තුළ ගෙවෙන ඉතාම වැදගත් සහ වටිනා ලෙස ප්‍රයෝජනයට ගත හැකි කාලය වන්නේ තමාගේ තරුණ කාලයයි. එය අපට ලැබෙනා ආයෝජනයකි. වටිනා ප්‍රතිඋත්තරයක් ලැබෙන සේ එය නිසිලෙස ආයෝජනය කිරීම අපගේ උරමත පැටවී තිබෙන කර්ත්‍යවයකි. නමුත් ප්‍රශ්නය වන්නේ එය නොවේ. අපේ රටේ තරුණ පරපුර වටිනා ප්‍රතිඵලයක් පැමිණෙන ලෙස තමන්ගේ තරුණ කාලය ආයෝජනය කරන්නේ ද නැද්ද යන්නයි. විශ්වවිද්‍යාලයීය විද්‍යාර්ථයකු යනු සැබෑ වශයෙන්ම තරුණ වියට පා තබා තරුණ වයස ගත කරන පුද්ගලයකු බව අප කවුරුත් දන්නා දෙයකි.එම නිසා ප්‍රශ්නය තමන්ගේ නොවන තාක්කල් පිළිතුර දාර්ශනික වේ යන පාඨය අන් සියල්ලටම වඩා මා හට දැනුණ නිසාවෙන් මම මේ පිළිබඳ ලිවීමට උත්සාහයක් ගනිමි.
පළමුව මෙම ගැටලුව කෙරෙහි බලපාන සාධක කිහිපයක් තිබේ. එය නිවැරදි ද වැරදි ද යන්න මේ ලිපිය අවසානයේ ඔබ තීරණය කරන්න. දාස්පෙතියා මලේ ඇලිගැලී තිබෙන පෙති රැසක් මෙන් එකී සාධක ලඝු කළහොත් ඒ පෙති අතරින් පෙති දෙකක්, තුනක් හීන්සීරුවේ කඩා විසිකර දැමීමටයි මා මේ සූදානම් වන්නේ. උක්ත ගැටලුව වෙත සෘජුවම බලපාන පළමු සාධකය ලෙස මා දකින්නේ තරුණ්‍යය මුහුණ දෙන දැඩි ආර්ථික ප්‍රශ්නයයි. සමාජයේ කුඩාම ඒකකයේ සිට පැවත එන මෙම ගැටලුව අද ඊයේක සිට තිබෙන දෙයක් නොවෙයි. මිල මුදල් හිඟකම නිසාවෙන් තමන් දැඩි ආසාවකින් යුක්තව සිදුකිරීමට කැමැති දෙය නොව වෙනත් දේ සිදුකිරීමට වර්තමාන තාරුණ්‍යයට සිදු වී තිබේ.
ඒ මේ ආර්ථික ප්‍රශ්න නිසාවෙනි. විශ්වවිද්‍යාල කටයුතු අතරතුර රැකියා සිදු කිරීම මෙන්ම විශ්වවිද්‍යාල වරම් හිමිකරගෙනත් ආර්ථික ගැටලු නිසාවෙන් තම විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යයන කටයුතු අතහැර දැමූ සුවහසක් වූ තරුණ තරුණියන් කොපමණ ඇතිද. ඔවුන් තුළ තිබෙන විභව ශක්තියෙන් රටට, සමාජයට ගතහැකි උපරිම ප්‍රයෝජනය එමඟින් ඇහිරෙනු ඇත. සමීක්ෂණවලින් ලබාගත් තොරතුරු පරීක්ෂා කළ බැලුවහොත් ඔවුන්ගෙන් ලබාගත හැකි නියම ඵල නෙළා ගැනීමට රටක් වශයෙන් අප තවමත් අසමත් වී තිබේ. එය එදා මෙන්ම අදටත් සමාජය තුළ ඔඩුදුවන ගැටලුවකි. දෙවැනි සාධකය ලෙස මා දකින්නේ ඔවුන්ට නිසි මඟපෙන්වීමක් නොමැති කමයි. ශිෂ්ටසම්පන්න සමාජයක දැකිය හැකි උත්තම ගණයේ ලක්ෂණයක් වන්නේ තමන් වඩාත් දක්ෂ දේ හැඳිනගෙන ඒ හරහා දියුණු වී රට හා සමාජය පෝෂණය කිරීමට තමන්ගේ දායකත්වය ලබාදීමයි. නමුත් ලාංකේය සමාජය තුළ සිදු නොවන්නේ ද එයයි. මෙය නිවැරදි කිරීමට නම් තරුණ කාලයේදී අප ඔවුන්ට නිසි මඟපෙන්වීමක් ලබාදීමේ අවශ්‍යතාවක් තිබේ. එම අවශ්‍යතාව ඉටුකිරීමට රජය මෙන්ම රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ද මේ වනවිට සාධනීය ලෙස අඩු – වැඩි වශයෙන් තමන්ගේ දායකත්වය ලබා දී තිබේ. එය අපට සතුටු විය හැකි කරුණකි. තරුණ පරපුර වෙනුවෙන් සිදුකරන වැඩසටහන්, පාඨමාලා, ආයතන මෙන්ම ඔවුන්ගේ කටයුතු සොයාබැලීමට තිබෙනා රාජ්‍ය හා රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන මෙයට උදාහරණ සපයයි.
නමුත් එම මඟපෙන්වීම මෙතනැන් නොනැවතී එය අප ඉදිරියට වර්ධනය කරගත යුතුය.හේතුව සමාජය තුළ දැන් දැන් අප දකින අපරාධ , ඝාතන , සොරකම් , නොමනා ක්‍රියාවන් සිදු කරන්නේ මෙරටේ තරුණ ප්‍රජාව වීමය .ඔවුන්ට එම ඉරණම අත්වූයේ නිසි මඟපෙන්වීමක් නොමැතිකම නිසා යන්න මාගේ තර්කයයි.සාක්ෂි ඇතිව ඒවා සොයා බැලුවහොත් එය සනාථ වන සත්‍යයක් බව ඔබට වැටහෙනු ඇත. එය වළක්වා ඔවුන් ඒ කඩතොලු මාර්ගයෙන් මෙපිටට ගැනීමේ කාර්‍යය සිදුකළ යුතුය.ඉදිරි අනාගත රැකියා වෙ‍ෙළඳපොළට මුහුණ දීම උදෙසා තමන්ගේ හැකියා වර්ධනය කරගැනීමට නොහැකි කම සහ ඒ පිළිබඳ නොදන්නාකම ද මෙකී කරුණේම උප සාධකයකි.
මාගේ ආඛ්‍යානය අනුව තෙවැනි බරපතළ ගැටලුව ලෙස මා දකින්නේ තරුණ පරපුර මුහුණ දෙන අධික මානසික පීඩනයයි. විශ්වවිද්‍යාල තරුණයෙක්, තරුණියක් නම් අධ්‍යයන කටයුතුවලින් එල්ල වන පීඩනය , ස්වයං ආත්ම අභිමානය පිළිබඳ තමාගේ තිබෙන අවතක්සේරුව , මානසික පීඩනය නිසා ඇතිවන විෂාදය වැනි රෝග තරුණ පරපුර අතර බහුලව දකින්නට ලැබේ. තනිකම, කාන්සාව, ආර්ථික ප්‍රශ්න, කුටුම්භ තුළ පැනනඟින ප්‍රශ්න, සමාජ ප්‍රශ්න වැනි බරපතළ ගැටලු නිසා ඇතිවන මානසික පීඩනය ඔවුන්ව තිබෙන තත්ත්වයෙන් තවදුරටත් පහළ තැනකට ඇද දමයි. එය කබලෙන් ළිපට වැටුණා හා සමානය. ලාංකේය තරුණ තරුණියන් සිටින්නේ අතිශය පීඩාකාරී සමාජ ක්‍රමයක් තුළය. එය තරුණයෙකු වශයෙන් මා අත්විඳ තිබෙන දෙයකි.එම පීඩනයෙන් මිදීමට හෝ තුරන් කිරීමට අන් අය පැමිණෙන තෙක් නොසිට තරුණ පරපුර වන අප ද එයට තරමක හෝ උත්සාහයක් දැරිය යුතුය.
මේ ශ්‍රීලාංකේය තරුණ පරපුරේ අප කවුරුත් නොදකින සත්‍ය පැතිකඩ නිරූපණය කරන සාධක අතරින් කිහිපයක් පමණි. තව බොහෝ කරුණු මෙයට සෘජුවම හෝ වක්‍රව බලපානු ඇත. මෙවැනි ගැටලු පිළිබඳ ප්‍රාමාණික දැනුමකින් හෙබි විද්වත් පුද්ගලයින්ගේ මතය කුමක් වුවත් තරුණයකු වශයෙන් මා මෙය ගෙනහැරපෑවේ මාගේ අත්දැකීම අනුව ශ්‍රීලාංකේය තාරුණ්‍යයේ සැබෑ ගැටලුව පෙන්නුම් කිරීමටයි.මෙම ගැටලු සුළුවෙන් තැකිය නොහැකිය.
පිළිකාවක් වැඩෙන්නා සේ මෙය ඉදිරියේදී ක්‍රමයෙන් වර්ධනය වනු ඇත. සමාජ ප්‍රගමනයක් උදෙසා සිටිනා තැන සිට එක් අඩියක් හෝ ඉදිරියට විතැන් වීමට අපට අවැසි නම්, ඒ දේ වෙනුවෙන් දායකත්වය දැක්විය යුතු වැදගත්ම පාර්ශ්වය වන්නේ මෙරටේ තරුණ පරපුරටය. එය විවාදයකින් තොරව අප පිළිගත යුතු දෙයකි. තක්කු මුක්කු ගසා රට දියුණු කරනවා යැයි යටිගිරියෙන් කෑගසන උත්තම සභාවල සිටින මහලු උදවිය සැබෑ වශයෙන්ම කෑගැසිය යුත්තේ මෙරටේ තරුණ පරපුරේ ගැඹුරටම ගොස් ඔවුන්ගේ ප්‍රශ්න විසඳීමටයි.
දැන් හෝ මෙරටේ තරුණ පරපුර කෙරෙහි අවධානය යොමු කොට ඔවුන්ගේ නොදකින සත්‍ය පැතිකඩ පිළිබඳ සොයා බලා කටයුතු සිදුකරන්නේ නම් එයා වඩාත් ඵලදායී ප්‍රතිඵල අනාගතයේ ගෙනදෙන සුවිසල් ව්‍යාපෘතියක් වනු ඇති බව මාගේ විශ්වාසයයි. පොළොවේ පයගසා සිටින තරුණයකු වශයෙන් ප්‍රශ්න විමසා බැලීමට කැක්කුමක් තිබෙන නිසා මම මේ වචන ගැළපුවා මිස අන් කිසිදු යටි අරමුණක් හිතේ තබාගෙන මෙය නොලියූ බවත් දන්වනු කැමැත්තෙමි. ශ්‍රීලාංකේය තාරුණ්‍යයට ජයවේවා..!
කවිඳු ප්‍රසංග
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය