ලේඛක, ප්‍රවීණ රංගන ශිල්පී රොඩ්නි වර්ණකුල
ඔබ මෙවන් පොතක් ලියන්න හිතුවේ ඇයි?
පොතක් කියන්නේ කවදාවත් දියවෙලා යන දෙයක් නොවෙයි. ඒක කාලාන්තරයක් පවතින දෙයක්. ඉතින් මගේ කලා ජීවිතයේ වසර 40ක් සපිරෙන මේ වකවානුවේදී මා ලැබූ අත්දැකීම් අලළා පොතක් ලිවීම හොඳයි යැයි සිතුණා. ඒවගේම මම මේ පොත ලිවීම ආරම්භ කළේ පසුගිය කොරෝනා කාලයේදියි. ඒ කාලෙදී අපි ගෙවල්වල හිරවුණා. සෞඛ්‍ය හේතූන් උඩ අපිට නාට්‍ය කරන්න විදියක් තිබුණේ නැහැ. ඒ වගේම පොත් කියවන බුද්ධිමත්ම පිරිස සමඟ මගේ අත්දැකීම් බෙදා ගැනීමට මම කල්පනා කළා.
1980 පාසල් වේදිකාවේ සිට පැමිණි මම නාට්‍ය වේදිකාවේ මගේ අත්දැකීම් ඉතිරි කර යා යුතුයි. මගේ මතකයේ තිබෙන ඒ රසවත් මතකයන් කොහේ හෝ පුස්තකයක තබා යාම හොඳයි. ඒවා අනාගත දරුවන්ට ඉතිරි කර යන්න ඕනෑ. කාට වැදගත් නොවුවත් මගේ දරු මුනුපුරන්ට ඔවුන්ගේ සීයාගේ අත්දැකීම් පිළිබඳ හොඳ දිගහැරුමක් දැනමුතුකමක් මේ තුළින් ලැබෙනවා කියල මට විශ්වාසයි. ඩිජිටල් ලෝකයේ අද තිබෙන දේවල් කොයිවෙලාවේ වාෂ්ප වෙයිද, අමතක වෙලා යයිද නැතිනම් ඩිලීට් වෙලා යයිද කියා අපි කවුරුත් දන්නේ නැහැ. මේවගේ පොතක තිබෙන සටහන් ඒවගේ ඩිලීට් වෙලා යන්නේ නැහැ. ඒ නිසා අනාගත පිරිස වෙනුවෙන් මෙය වටිනවා කියලා මම සිතනවා. මට කැමැති මාව දන්න අය මේ පොත අනිවාර්යයෙන්ම පරිශීලනය කරයි.
චරිතාපදානයකදී මුළු ජීවිතයේම සිදුවීම් අඩංගු කරන්න ප්‍රායෝගිකව බැහැ. එතකොට ඔබ මේ පොතට තෝරාගත්තේ මොනවගේ සිදුවීම්ද ?
මගේ මතකය මොන්ටිසෝරි යන කාලය දක්වා දුරකට දිවෙනවා. සෑම දෙයක්ම නැති වුවත් 2024 දක්වා බොහෝ සිදුවීම් මෙයට ඇතුළත් කළා. මගේ පුංචි අවධිය, ගෙදර දොරේ තත්ත්වය, ගමේ තිබුණු තත්ත්වය, පාසල් වේදිකාව, කැරොල් කණ්ඩායම, නාට්‍ය කණ්ඩායම, ගීත කණ්ඩායම, ඊළඟට මම කොහොමද ප්‍රසිද්ධ වේදිකාවට ආවේ, එහිදී ලබපු අත්දැකීම්, මට මුණගැහුණු ශ්‍රේෂ්ඨ මිනිසුන් කවුද, මුහුණ දීපු අභියෝග මොනවාද? දිනුම සහ පැරදුම යන මේ සියල්ල එක්කර කතා අංග 40ක් ලෙස ලියලා තිබෙනවා. තව ඉවර නෑ. තවත් ලියන්න තිබෙනවා.
නාට්‍ය කළ ඔබ පොතක් ලියද්දීත් වෙනස්ම අත්දැකීම්වලට මුහුණ දෙන්නට ඇති නේද ?
ඔව්, මම මේ වන විට නාට්‍ය 60ක වැඩ කරලා තිබෙනවා. වසර 40ක ලොකු කාලයක අත්දැකීම් මට තියෙනවා. නාට්‍යයක් කියන්නේ සාමූහික වැඩක් සහ ඒ සඳහා ක්ෂේත්‍ර ගණනාවක පිරිසක් එකතු වෙනවා. රංගනය, ගායනය, සංගීතය, ඇඳුම්, මේකප්, ලයිට් මේ සියල්ලම එකට එකතු වෙන දෙයක්. ඒත් පොතක් ලිවීමේදී මම තනිව කරන වැඩක්. මගේ කතාව මම පමණයි දන්නේ. ඒ නිසා මට හිතෙන අයුරින් සැබෑම දේ ලියන්නට හැකියි. ඒකපුද්ගල වැඩක්. මම ලිව්වා සහ අවසානයේදී මට අවශ්‍ය විදියට පොත මුද්‍රණය කර ගත්තා. නාට්‍යයක් කරනවාට වඩා ඉතාම වෙනස්.
පොතට මේවගේ නමක් යෙදුවේ ඇයි ?
මගේ නම රොඩ්නි වර්ණකුල. “රොඩ්ඩාගේ කතා පොඩ්ඩ” කියල මුලින් මම පොතට නම යෙදුවා. ඒත්, මගේ මිත්‍ර අජිත් මෙන්ඩිස් කිව්වා “මචං ඔයාගේ නමම එන අයුරින් මේකට නම තියන්න” කියලා. ඒ ආකාරයට “රොඩ්ඩාගේ වර්ණ-කුලය” විදිහට පොතට නමක් ආවා.
මේවගේ කාලයක පොතක් කළේ?
පොතක් ලියන්නට කාලය තීරණය වන්නේ ඒ පුද්ගලයා අනුවයි. ඒවගේම පොතක් ඉතිහාසයට සහ සාහිත්‍යයට එක්වෙන්නක්. කොවිඩ් කාලයේදී පොත ලිවුවා. ඊට පස්සේ හොඳ සුදුසු කාලයේදී පොත මුද්‍රණය කරන්නට හිතාගෙන අනවශ්‍ය ඒවා කපලා කොටලා පොත හදලා තිබ්බා. පොතක් එළියට ගන්න කාලය හොඳ වෙන්න ඕන. ඒ වගේම ආර්ථිකයත් සුදුසු වෙන්නට ඕනෑ. ඉතින් සුදුසු වේලාව මේක තමයි. ඒවගේම ඉදිරියේදී තවත් ලියන්නට බලාපොරොත්තු වෙනවා. අද හුඟ දෙනෙක් ස්මාර්ට් ෆෝන්වලට ඇබ්බැහි වෙලා. දැන් මුහුණු පොත වගේ සමාජ මාධ්‍යයේ තමා කල්මරන්නේ. ඒත්, සාහිත්‍යයේ මුද්‍රිත පොත්පත් හැමෝම කියවන්න ඕනෑ. ඒකට හුරුවීම අත්‍යවශ්‍යයි. ඒ සඳහා මගේ පොත හේතුවක් වෙයි කියා හිතනවා.
ඉදිරියේදීත් ඔබ අතින් පොත් ලියවේවිද ?
පොත ලිවීමේදී මට අතහැරුණු, මඟහැරුණු දේවල් තිබෙනවා. ඒවා කෙටි කතා ආකාරයෙන් ලියන්නට සිතනවා. තවත් ආකෘතීන් හිතට එනවා. මගේ ගම් පළාතේ රසවත් අත්දැකීම් බොහෝ තිබෙනවා. මුතුරාජ වෙල්යාය වගේ වෙනමම සංස්කෘතියක් එහි තිබෙනවා. ඒවා එක්කර දිගු නවකතාවක් වුවත් ඉදිරියේදී ලියවෙන්නට පුළුවනි.
‘රොඩ්ඩාගේ වර්ණ-කුලය’ කලඑළි බසින්නේ කවදාද?
මෙම ජූලි 30 වැනිදා සවස 4.00ට කොළඹ මහජන පුස්තකාල ශ්‍රවණාගාරයේදී පොත ජනගත කරනවා. මම බොහෝදෙනෙකුට ආරාධනා කරලා තිබෙනවා. මහා පිරිසක් පැමිණේවි. විවෘත ආරාධනයකුත් මම කරනවා. එදිනට හුදෙක් පොතක් බෙදාගන්නවා පමණක් නොවෙයි. අපි නාට්‍ය ගීත ප්‍රසංගයකුත් ඉදිරිපත් කරනවා. රසවත් හැන්දෑවක් ගත කරන්න එන්න කියා හිතවතුන් සැමට ආරාධනා කරනවා.
ඉරෝෂා දීපානි